Ben Yoruldum Hayat Gelme Türküsünün Yorumu

Ben Yoruldum  Hayat Gelme Üstüme
                                 

Ben yoruldum hayat gelme üstüme
Diz çöktüm dünyanın namert yüzüne
Gözümden gönlümden düşen ďüşene
Bu öksüz başıma göz dağı verme
Gözümden gönlümden düşen düşene
Ben yanıldım hayat vurma yüzüme
Yol verdim sevdanın  en delisine
O yüzden ömrümden giden gidene
Şu yalnız başımı eğdirme benim
O yüzden ömrümden giden gidene
Şu yalnız başımı eğdirme benim
Ben pişmanım hayat sorguya çekme
Dilersen infaz et kar etmez dilime
Sözlerim ağırdır dokunur kalbe
Şu suskun ağzımı açtırma benim
Sözlerim ağırdır dokunur kalbe
Şu suskun ağzımı açtırma benim

Bazen sevdiğin şarkıları dinlerken rast gelirsin bazı şarkılara daha içten daha samimi gelir ve yaşatır o duyguyu içinde işte. İşte Mümin Sarıkaya 'dan bu türküyü dinlerken bir şey bam diye dokundu içime. Galiba kendimi buldum   ben yoruldum hayat gelme üstüme .  Arkadaşlarım diyor ne buluyorsun bu şarkıda  onlara diyemedim bazılarımız içinde yaşar duygularını .
Size her zaman güldüğüme bakmayın yaralı bir erkek çocuğuyum ben.

Şu sıralar hayatımdan  gözümden gönlümden düşenlerin sayısı arttı . Hele bir tanesi varki bunlardan  hiç aklımdan çıkmıyor hem  gönlümden düştü hemde aklıma yerleşti vicdansiz işte . Bazı geceler rüyalarıma girer uyanırım açarım türküyü  dinlerim saatlerce .

Bu türküyü nerede duysam üzerime bir yorgunluk ağırlık çöküyor mesala durgundur, hüzünlüdür , acıdır, yaşanmışlıktır, hatta sek bir rakı içme isteği uyandırır .

 Herkes kaybettiği kadar içecek Bu massdan en son sen kalkacaksın diyorlar..

Hele eski sevgilin mutlu hele senle olduğundan daha mut görünüyorsa işte orada bir sorun vardir . Daha çok içersin daha çok dinlersin.........duygularım darma duman olmuş  aklım firarda ......

Hangimiz Sevmedik Sevmenin Bendeki Yorumu

Hangimiz  Sevmedik

Hangimiz düşmedik kara sevdaya

Hangimiz sevmedik çılgınlar gibi

Hangimiz bir kuytu köşe başında

Bir vefasız için yol gözlemedik

Hangimiz düşmedik kara sevdaya

Hangimiz sevmedik çılgınlar gibi

Hangimiz bir kuytu köşe başında 

Bir vefasız için yol gözlemedik

Herkesten bir anı saklar bu yollar

Herkesin acısı  sevgisi kadar

Güzelemiş, çirkinmiş ne farkeder ki

Deli gibi sevmek ruhumuzda var

Aşığın gözü kör kulağı sağır

Doğruyu,yanlışı ondan görmedik

Yakıldı  yıkıldı yine de sevdik

Ah o vefasizlar kıymet bilmediler

 Böyle bir şey nasıl anlatılır bilmiyorum. Sadece düşünüyorum, eksik bir bulmaya çalışıyorum. Sonunda hep tebessüm  edip bir daha seviyorum . Sanki hiç bir şey eksik gelmiyor . Sıradan bir insanın bulacağı her şeyi seviyorum nasıl  bir şeydir bilmiyorum.

Düşündükçe insanın içini çoşkuyla dolduran, sevgin sana acı getirsede hayata daha umutla  baktıran, hayatı sevdiren  ve hayatı sevdirdiği için sevileni daha bir sevdirendir.

Vardır illaki eksik bir yanı  diye çıkmak ama eli boş dönmektir ve o boş ellerine bakıp daha güzel sevmektir. Aşkın en mavi koyu hallerinden  en pazarlıksız, en gözü kara, en vurdumduymazını içinde yaşattığın için, yaşatana defalarca aşık olursun.

Sanki bir rüyaya tekrar başlamak gibi aşık olduğun her şeye  yeniden aşık olurum.

 

Bu hayatta  Aşık olduğum  bide GALATASARAY var çoçuklum derler benimde öyle aşığım her zerresine.......

SEVMEYİ, AŞIK OLMAYI , SEVİP GECELERCE İÇMEYİ, ADAM GİBİ SEVMEYİ " MÜSLÜM BABA'dan ÖĞRENDİK .....MÜSLÜM BABA DAİMA KALBİMİZDE.....

Nerden Bileceksiniz Bendeki Yorumu

Nerden Bileceksiniz
                                               

Üstüm başım toz içinde
Önüm arkam pus içinde
Sakallarım pas içinde
Siz benim nasıl  yandığımı
Nerden bileceksiniz

Bir fidanim derildim
Fırtınaydım duruldum
Yoruldum çok yoruldum
Siz benim neler çektiğimi
Nerden bileceksiniz

Taş duvarları yıkıp geldim
Demirleri söküp geldim
Hayatımı yakıp geldim hey
Siz benim neden kaçtığımı
Nerden bileceksiniz

Gökte yıldız söner şimdi
Annem beni anar şimdi
Sevdiğim var kanar gibi
Siz benim niye içtiğimi nerden bileceksiniz
         
Bir pınardım kan oldum
Yol kenarı han oldum
Yanıldım ah ziyan oldum
Siz benim neden sustuğumu
Nerden bileceksiniz
   

Ben ardımda yaş bıraktım
Ağlayan bir eş bıraktım
Sol yanımı boş bıraktım hey
Siz benim kime küstüğümü
Nerden bileceksiniz

Bazen bir kahve yudumlayıp bir şarkı açarsın, susarsın ve o şarkı senin söylemek istediğin her  şeyi söyler  ya bu da öyle bir şarkı işte. Her  dinlediğimde  hayat bir film şeridi gibi geçer gözümün önünde .

Çünkü  bazen insan susmak ister  konuşmak istemez  içine atar ,biriktirir. Ama insanlar sana hiç  de o gözle bakmaz insanoğlu nankördür  bilmeden söylenir  .

Hayatımdan  pek fazla bahsetmek istemem çünkü beni böyle bilsin istiyorum böyle tanıdılar çünkü . Ama sizlere kısa da olsa İstanbulda geçirdiğim hiçte iyi olmayan pek öyle görünmeyen kimliğimi açıklıyım.....

 Nerden bileceksiniz  ki : İstanbul'a ilk geldiğim zamanlardı zor günlerimdi. Daha yeni yeni tanimaya başlıyordum sokakları,insanları semtleri hiç görmediğim  yerleri  daha yeni yeni maddeleri (uyuşturucu) tanıyordum  onları sattıklarını vb.detaya girmeyelim daha da anladınız. Aradan bir yıl geçti arkadaşlarım oldu daha fazla kişi tanimaya başladım  . Taniďiğım kişilerde kendi yolunda bağımlıydılar  sürekli ikram ediyorlar sende dene bir şey olmaz aradan git zaman gel zaman  bizde arkadaş kurbanı olduk attık bir tane şeker onların tabiriyle  zamanla bağımlı olduk   gun geçtikce daha kötü oluyorsunuz    canınız daha da çekiyor  paraniz bitiyor  başka kötü işlwr yapiyonuz yani hırsızliķ, gasp  gibi. Aradan 6 geçmişti evdekilerle aram açilmiş garip anam hep gördüğün de ağlıyor bende para para derdim hep aklım hep şekerdeydi.  Bir gün evden kaçtım  sokaklarda kalıyordum arkadaşlar hani televizyonda görürsünüz inşaatta bazende dışarda ates yakip sabahlardık biz  tam 3  ayım dışarda géçti neler görmedim ki onca dışar kalmış  insanlar 7  70 kadar  insanlar her akşam titreyen biz ve biralarını yudumlayan yaşlı insanlar  vb.  Duygulandım bir an kötü oldum şimdi..velhasil 3 ayın sonunda beni buldular dokaklarda daha doğrusu yakaladılar gitmek istemiyordum daha doğrusu direndim ama faydası olmadı kafam güzelken yakaladılar  ve o günden sonra hayatım değişti ve şimdi burdayim yani üniversitedeyim............. üstü kapalı anlattım derine girmek istemedim .......yani diyecegim o ki NERDEN BİLECEKSİNİZ  BENİ ........

Bu şaŕkıları ancak Ahmet KAYA bu kadar güzel söyler o duyguyu geçirir..

Turnam Gidersen Mardin'e Beni de Götür

Turnam gidersen Mardin'e

Turnam yare selam söyle
Karlı dağların ardına
Turnam yaré selam söyle

Turnam gidersen aktaşa
Karlı dağlar aşa aşa
Hem kavime  hem kardaşa
Turnam yare selam söyle

Turnam gidersen Mardin'e
Turnam yaré selam söyle
Karlı dağların ardına
Turnam yare slm söyle

Turnam gidersen aktaşa
Karlı dağlar aşa aşa
Hem kavime hem kardaşa
Turnam yare selam söyle

 Bu şarkıyı hep dinlerim Mardin'e gidip geldiğimde  daha çok dinledim.......... çünkü aşık oldum ...........böyle başladı  benim Mardin aşkım

  Günler, aylar,yıllar sürer bazıları hiç yılmadan hep anlatırlardı Mardin'i  bir masal gibi. Ah bir gitsen bir görsen  Mardin'i  İstanbul' u unutursun derlerdi bana. Zordur insanın yaşadığı,  alıştığı, zorlukları aştığı, gençliğini  geçirdiği ilk aşık olduğu şehri  unutması değil mi?

Ama Mardin'e gidip yeniden doğarak döndüğünde  evet haklısın gerçekten, başka bir dünyaya ayak basmışsın gibi oldu bana. Hani ilk bakışta aşık olursun ya evet ben de aynı öyle aşık oldum Doğunun Güneşine .

Hani derler ya geldim,gördüm, sevdim, şaşırdım,alıştım benim sandım......... hep buradaymışım ne bir yabancılık çektim ne beni yabancı gördüler bu şehirde . Sokak aralarında  oynayan çocukların o masum bakışı  yeter di sizi Mardin' i anlamanıza....

Bu şehirde yaşayanlar, evler, merdivenler,damda Mezopotamya'nın eşşiz görüntüsü ,akşamleyin görüntüsü anlatılmaz yaşanır......derim...
Tek kelimeyle  "MEDENİYETLER ŞEHRİ "

Bu sözle bitirmek istiyorum:
Devran oldum,seyran oldum,hayran oldum

Baba Bana Masal Anlat Şarkısının Yorumu

Bana Bir Masal Anlat Baba

Bana  bir masal anlat  baba
İçinde bütün oyunlarım
Kurtla kuzu olsun şekerle bal
Baba bir masal anlat baba
İçinde denizler balıklar
Yağmurla kar olsun güneşle ay
Anlatırken tut elimi
Uykuya dalıp gitsende bile
Bırakıp gitme sakın beni
Bana bir masal anlat baba
İçinde  tüm  sevdiklerim
İçinde İstanbul olsun

     Yine o gün, yine o korkunç gün , yürüyorum  mezarlığa doğru  adım adım . Slm verdim , işte geldim baba mezarının başında duruyorum. Baba buraya ne zaman  gelsem konuşamıyorum. Olmuyor. Nasılsın, iyisindir  değil  mi?  Beni yalnız bırakma ,gitme demiştim. Koskoca  17  yıl az değil  sensizim baba.....

  Bu şarkıyı ne zaman dinlesem, ertesi gün  babamın mezarında  bulurum kendimi. Buraya ne zaman gelsem o gün aklıma gelir. Son mutlu günüm ve babamın vurulduğunun   söylendiği an gelir aklıma kara gün derim o güne  .....
Çünkü  daha yedi yaşındaydım  ve babasız kaldım .......
 

Yola Çıktım Mardine Türküsünün Hikayesin

Çok eskiden, Midyat çevresinde çok zengin bir ağa yaşarmış. Bu ağanın, güzeliği tüm Mardin’in dilinde olan, akıllı, becerikli, dünya güzeli Halime adında bir kızı varmış. Halime’nin talibi çokmuş, her gün evlerinin kapısını görücüler geliyormuş fakat babası başlık parası istediğinden görücüler parayı çok bulur, geri dönerlermiş. Bir gün Estel’den yaşlı bir kadın Halime’yi oğluna istemek için evlerine görücü gelmiş. Bu arada Halime oğlanı, oğlan da Halime’yi görmüş, birbirlerini beğenmişler, aşık olmuşlar. Birbirlerini çok sevmişler fakat Halime’nin babası 40 bin lira başlık parasi isterim diye tutturmuş. Oğlan fakirmiş fakat Halime’yi de çok severmiş. Sonunda başlık parasını biriktirmek için gurbete yollara düşmüş, çok uzaklara çalışmaya gitmiş. Halime de sevinmiş, parayı biriktirip gelecek, düğünümüz kurulacak diye fakat oğlan ne gelmiş, ne bir haber göndermiş. Halime çok beklemiş, oğlan da dönmemiş. Halime’ye de, oğlana da ne oldu bilinmez. Bu türküyü de kimin söylediği belli değildir.

Yola çıktım Mardin'e

Düştüm senin derdine

Mevlam sabırlar versin

Yarini yitirene

Estel Midyat arası

Sevdan başım belası

Senin baygın gözlerin

Merhem yürek yarası

Estel yolun yarısı

Yandı başım arası

Bana gurbet gezdirir

Kırk bin başlık parası

Ela Gözlüm türküsünün hikayesi

Çok geniş bir alanı kapsar Çukurova. Ovalar, dağlar, vadiler, uçurumlar kucaklaşır birbirleriyle. Böylesine değişik özellikte doğa yapısı vardır. Her birinin ayrı bir çekiciliği büyüler kişiyi. Güzellikte birbirleriyle yarışırlar sanki. İnsanları da doğanın bu yapısına benzer özelliktedir. Kiminin ocağında et, kimininkinde dert kaynar. Kiminin ocağında da hiçbir şey kaynamaz. O nedenle Akdeniz’den doruklarına dek sanat kokar Çukurova. Verimli topraklarından destanlar fışkırır, masallar fışkırır, türküler fışkırır. Ozanı, yazanı çoktur Çukurova’nın. Onlardan biri de Karacaoğlan.
Saz elinde, türküler dilinde kara çadırından fırlayıp çıkar bir gün. Gönlü ve gözü uzaklardadır. Bu büyülü topraklardan uzaklaşıp başka güzeller, başka güzellikler arayacaktır. “Gönül ne gezersin sarp kayalarda/ İniver aşağı yola gidelim/ Bir güzel sevmeyle gönül eğlenmez / Güzeli çok olan ele gidelim.” diyerek düşmüştü yola. Yakınlarda sevgilisi vardı. Ona veda etmeyi düşündü. Gözleri yaşlıydı sevgilinin. “Gitme!” diye yalvarmayacaktı. Yararı yoktu bunun. Kararı verdi mi dur durak bilmezdi. Yakınlarda ulu bir ardıç vardı. Ona doğru birlikte yürüdüler. “Bir türkü söyleyip öyle git; bir daha seni ne zaman görürüm, sesini ne zaman duyarım kim bilir?” dedi kolları boynunda Karacakız. İşte bu türküyü o zaman çalıp söyledi Karacaoğlan.

Elâ gözlüm ben bu ilden gidersem
Zülfü perişanım kal melûl melûl
Kerem et aklından çıkarma beni
Ağla göz yaşını sil melûl melûl

Yiğit, ey sevdiğim sen seni gözet
Karayı bağla da beyazı çöz at
Doldur ver bâdeyi, bir dahi uzat
Ayrılık şerbetin ver melûl melûl

Elvan çiçeklerden sokma başına
Kudret kalemini çekme kaşına
Beni unutursan doyma yaşına
Gez benim aşkımla yâr melûl melûl

Karaca Oğlan der ki, ölüp ölünce
Ben de güzel sevdim kendi halimce
Varıp gurbet ile vâsıl olunca
Dostlardan haberim al melûl melûl

Kırmızı  Gül Demet Demet

Kırmızı gül demet demet,
Sevda değil bir alamet,
Balam nenni, yavrum nenni
Gitti gelmez ol muhannet
Şol revanda balam kaldı,
Yavrum kaldı, balam nenni...

Erzurum yöresinde üç beş dönümlük tarlalarını ekip dikiyorlar... Yetiştirdikleri ürünü de kervana katıp, REVAN'da satıyor Memet... Memet de Memet hani... Karayağız bir delikanlı... Taşı tutsa, suyunu çıkaracak kadar güçlü. Bir de alışkanlığı var Memet'in. Her akşam tarla dönüşü, bahçelerden derlediği demet demet gülleri getiriyor anasına.. Anayla oğul arasında bir simge gibi kırmızı gül demeti... Sevgi saygı simgesi. Gülleri evinin duvarına asıp kurutuyor ana... Onlara baktıkça oğlunu görür gibi oluyor... Hele Memet kervandaysa. Gözü gönlü kırmızı gülün kurumuş, gazelleşmiş demetinde ananın. Rüyaları hep Memet üstüne... REVAN yollarını düşlüyor hep. Kimi zaman kara saplanmış görüyor kervanı. Kanter içinde uyanıyor. hayra yormaya çalışıyor. Kimi geceler de toza dumana katılmış kervanın, atının eşeğinin devesinin bir toz bulutu içinde kayboluşunu düşlüyor. Bir hortum, yutuyor kervanı. Koca kervan döne döne göğe çekiliyor. Geride ne bir at, ne de bir deve, ne de insan kalıyor. Memet'i arıyor gözleri. Kara yağız, kaytan bıyık Memet, ellerini uzatıyor anasına. 'Tut ellerimi' diyor. Ama ne gezer. Anasının elleri boşlukta kalıyor. Sözün kısası günü gelip de kervan REVAN'dan dönene kadar bu böyle sürüp gidiyor. Kervanın dönüşünü dört gözle bekliyor.