Nerden Bileceksiniz
Önüm arkam pus içinde
Sakallarım pas içinde
Siz benim nasıl yandığımı
Nerden bileceksiniz
Bir fidanim derildim
Fırtınaydım duruldum
Yoruldum çok yoruldum
Siz benim neler çektiğimi
Nerden bileceksiniz
Taş duvarları yıkıp geldim
Demirleri söküp geldim
Hayatımı yakıp geldim hey
Siz benim neden kaçtığımı
Nerden bileceksiniz
Gökte yıldız söner şimdi
Annem beni anar şimdi
Sevdiğim var kanar gibi
Siz benim niye içtiğimi nerden bileceksiniz
Bir pınardım kan oldum
Yol kenarı han oldum
Yanıldım ah ziyan oldum
Siz benim neden sustuğumu
Nerden bileceksiniz
Ağlayan bir eş bıraktım
Sol yanımı boş bıraktım hey
Siz benim kime küstüğümü
Nerden bileceksiniz
Bazen bir kahve yudumlayıp bir şarkı açarsın, susarsın ve o şarkı senin söylemek istediğin her şeyi söyler ya bu da öyle bir şarkı işte. Her dinlediğimde hayat bir film şeridi gibi geçer gözümün önünde .
Çünkü bazen insan susmak ister konuşmak istemez içine atar ,biriktirir. Ama insanlar sana hiç de o gözle bakmaz insanoğlu nankördür bilmeden söylenir .
Hayatımdan pek fazla bahsetmek istemem çünkü beni böyle bilsin istiyorum böyle tanıdılar çünkü . Ama sizlere kısa da olsa İstanbulda geçirdiğim hiçte iyi olmayan pek öyle görünmeyen kimliğimi açıklıyım.....
Nerden bileceksiniz ki : İstanbul'a ilk geldiğim zamanlardı zor günlerimdi. Daha yeni yeni tanimaya başlıyordum sokakları,insanları semtleri hiç görmediğim yerleri daha yeni yeni maddeleri (uyuşturucu) tanıyordum onları sattıklarını vb.detaya girmeyelim daha da anladınız. Aradan bir yıl geçti arkadaşlarım oldu daha fazla kişi tanimaya başladım . Taniďiğım kişilerde kendi yolunda bağımlıydılar sürekli ikram ediyorlar sende dene bir şey olmaz aradan git zaman gel zaman bizde arkadaş kurbanı olduk attık bir tane şeker onların tabiriyle zamanla bağımlı olduk gun geçtikce daha kötü oluyorsunuz canınız daha da çekiyor paraniz bitiyor başka kötü işlwr yapiyonuz yani hırsızliķ, gasp gibi. Aradan 6 geçmişti evdekilerle aram açilmiş garip anam hep gördüğün de ağlıyor bende para para derdim hep aklım hep şekerdeydi. Bir gün evden kaçtım sokaklarda kalıyordum arkadaşlar hani televizyonda görürsünüz inşaatta bazende dışarda ates yakip sabahlardık biz tam 3 ayım dışarda géçti neler görmedim ki onca dışar kalmış insanlar 7 70 kadar insanlar her akşam titreyen biz ve biralarını yudumlayan yaşlı insanlar vb. Duygulandım bir an kötü oldum şimdi..velhasil 3 ayın sonunda beni buldular dokaklarda daha doğrusu yakaladılar gitmek istemiyordum daha doğrusu direndim ama faydası olmadı kafam güzelken yakaladılar ve o günden sonra hayatım değişti ve şimdi burdayim yani üniversitedeyim............. üstü kapalı anlattım derine girmek istemedim .......yani diyecegim o ki NERDEN BİLECEKSİNİZ BENİ ........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder